وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی برای اجرای طرح «سفرکارت» با یکی از بانک‌ها تفاهم کرد؛ طرحی که درواقع یک وام قرض‌الحسنه به ارزش ۲۰ میلیون تومان با نرخ سود چهاردرصد است و بعد از یک ماه تنفس باید برگردانده شود. حسین اربابی، مدیرعامل کانون جهانگردی و اتومبیلرانی، به عنوان مجری این طرح گفت که «سفرکارت» به نوعی وام قرض‌الحسنه محسوب می‌شود که دارندگان آن می‌توانند ظرف ۱۵۰ روز (پنج ماه) تا سقف ۲۰ میلیون تومان از مزایایِ سفرکارت و امکانات تأسیسات رسمی گردشگری که تمام پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کنند، بهره‌مند شوند و با یک ماه تنفس، در ۱۸ ماه نسبت به بازپرداخت آن اقدام کنند. وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هنوز جزئیات چگونگی تهیه سفرکارت‌ها را اعلام نکرده است. همچنین مشخص نیست چه قشری از جامعه می‌توانند از مزایای این کارت بهره‌مند شوند، این وزارتخانه درحال‌حاضر فقط به این نکته اشاره کرده که سفرکارت در زمان خرید تور از دفاتر خدمات مسافرتی مجاز، اقامت در مراکز رسمی و تحت نظارت و مراکز رسمی فروش صنایع‌دستی، قابلیت استفاده دارد. «سفرکارت» عنوان تازه‌ای در موضوع تسهیلات ارزان‌قیمت سفر نیست. حدود ۱۴ سال پیش محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهوری وقت، طرح مشابهی را رونمایی کرد که قرار بود با ارائه تسهیلات ارزان‌قیمت، زمینه سفر حقوق‌بگیران دولت و غیردولتی‌ها را فراهم کند. چهار سال پس از آغاز طرح اعلام شد، نزدیک به پنج‌هزار نفر در وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی و خصوصی برای دریافت «سفرکارت» قرارداد بسته‌اند اما بیش از سه میلیون نفر این کارت را گرفته‌اند. این طرح معایب بزرگی داشت که عملا آن را غیرکاربردی و ناکارآمد کرده بود، چرا که با وجود مصوبه دولت برای تخصیص درصدی از بودجه دستگاه‌های دولتی به شارژ این کارت، اما بسیاری از اجرای آن سر باز می‌زدند و بودجه‌های رفاهی در بخش‌های دیگر خرج می‌شد یا رقم ناچیزی به سفر اختصاص می‌یافت. حتی بعدها در برخی محافل گردشگری از شارژ بی‌حساب‌وکتاب برخی سفر کارت‌ها، گزارش‌هایی داده شد.
